Øy

Op het eiland Øy is er één berg. Één school. 
Altijd ligt er sneeuw.

Tove is een jongen van 11.
Hij woont aan de voet van de berg.
Aan de andere kant is een meisje komen wonen.
Ze is ook 11.

Tove heeft één droom.
Kunnen vliegen net zoals zijn vader.

Vliegen is gemakkelijk. Ik weet dat.
Ik heb het bijna gedaan.
Gisteren op weg naar school.
Ècht.
Het waaide, hard.

Zo hard dat ik met mijn jas open tegen de wind in kon hangen zonder om te vallen. 
De wind tilde mij op. 
Ik maakte sprongen van minstens vijf of wel acht meter.
Als ik het toen écht had gewild, 
had ik zonder moeite kunnen opstijgen en wegvliegen. 

Maar ik heb het niet gedaan.
Want vliegen is gemakkelijk, 
maar landen…
dat is een ander verhaal. 

Øy speelt zich af op een eiland in Noorwegen. Daar woont Tove samen met zijn moeder. Tove wacht op zijn vader. Die is gaan vliegen. Dat wil Tove ook. Hij wil net zoals zijn vader uitvinder worden. In zijn bed maakt hij plannen, en iedere dag na school knutselt hij in zijn vaders atelier. Er woont ook een meisje achter de grote berg. Ze ontmoeten elkaar elke ochtend aan de splitsing op weg naar de school. Dat is het hoogtepunt van de dag. Voor Tove toch. Op een dag zegt ze dat ze de volgende keer met hem mee gaat, langs zijn kant van de berg.

ØY (Noors voor ‘eiland’) is straf figurentheater voor iedereen die al wel eens vlinders in zijn buik gevoeld heeft.