GHURBA

Drie bloemen in een serre.
-En hoe vind je het hier, Iris? Prachtige plek, hè?
-Eh... Ja, het is oké...
-Als je iets nodig hebt, vraag maar, hé.
-Ja eh… hier is niet echt frisse lucht en waar zijn de vogels?
Ik bedoel, het is hier prachtig, maar de zon schijnt nogal fel.
Kan dat geen kwaad, zo zonder wind?
-Nee, hoor.
Een serre is veilig.
Hier zitten geen ratten die onze wortels opgraven,
of geiten die onze bladeren willen opeten,
of honden die op onze mooie bloemblaadjes komen plassen.

Ghurba is Arabisch voor ‘verwijderd zijn van huis’ of 'heimwee'. De jonge bloem Iris wordt plots wakker op een andere plek en is bang dat ze zo nooit zal kunnen openbloeien. Ze mist haar thuis in de bergen en verlangt naar buiten. 

‘GHURBA’ gaat over ontheemd zijn en opnieuw wortelen. Over het verlangen naar een verloren thuis en de zoektocht naar een nieuwe. Over de groeipijnen die gepaard gaan met openbloeien.